Artikel 2(3) van die Wet op Testamente 7 van 1953

Abstract

Die verhandeling handel oor die howe se hantering van testamentere geskrifte wat nie aan die testamentsformaliteite voldoen nie. Die posisie voor die inwerkingtreding van artikel 2(3) word eerste bespreek. Daarna bespreek ek die wysigings wat aanbeveel is deur die regskommissie. Vervolgens bespreek ek die inwerkingtreding van artikel 2(3) wat aan die howe die bevoegdheid gee om 'n testamentere geskrif wat nie aan die formaliteite voldoen nie tot geldige testament te verhef. Die spesifieke probleemareas met die interpretasie van artikel 2(3) word uitgelig en in detail bespreek. Daarna maak ek 'n aanbeveling dat 'n handtekening of merk op 'n testamentere geskrif 'n drempelvereiste moet wees alvorens 'n hof dit kan kondoneer. Ek sluit af met 'n opinie oor hoe die artikel in die toekoms geinterpreteer behoort te word.

The dissertation is about the way in which the courts handle testamentary writings which do not comply with the formalities of a will. Firstly I discuss the position before the implementation of section 2(3). Thereafter I discuss the recommendations of the law commission. Then I discuss the implementation of section 2(3) which empowers the court to legalise a document which does not comply with the formal requirements of a will. The specific problem areas with regard to the interpretation of section 2(3) are highlighted and discussed in detail. Thereafter a recommendation is made that a signature or a mark on a testamentary writing must be a prerequisite before a court can consider condoning it. I conclude my dissertation with an opinion on how this section should be interpreted in the future.